DELORİ DELORİ
Arılar çiçekte bal tadındayken
Serçeler tellerde halay çekerken Delori...delori...delori oy... Kerpiçten evler kapatırken perdelerini Nedense gizlerdik, içimizdeki kötülükleri Bir kurşun ışığı çözerdi, gecelerin dilini Bildiklerimizi ihbar etmeliyiz, ya da inkar Öyle kimliksiz,öyle yoksul, öyle gurbet İçimdeki nehirler öyle duygulu akar. Adetlerin meydanında oynaşırdı gölgeler Tanıdık bir mısra bırakmamak gerek Göçmen bulutlar sıralanmış dağlara Suçun kıyılarında sabah Tutuklu şarkılarda geziniyor ömrüm Yıkanmışım korkularımla Yalnızlık benim arkadaşım... Karelere böldüm doğrularımı Tatbikatsiz yakalandım, takatsiz kaldım Küçük hüzünlerle andım maziyi Aynalarda eskidi gözlerim İç çekmecemden çıkardım kişiliğimi En tenha saatlerdeyim sarıl bana Güneş doğudan doğar, bunu unutma!... Kendimi dışlanmış saydım. ŞİİR: Sedat Erdoğdu |