Ömür yetmedi
Düştüğüm yollar çileli uzun
Gitmiyor aklımdan bir türlü hüzün Huzuru arayan gönlümde sızı Bitecek sandım da ömür yetmedi Unuttum mazimde kalan o,anı Alıp götürdü yıllar, rüzgâr misali Bırak her şeyi bu dünya fani Geride muhabbet kaldı mı hani? Bakiyi bulmaya ömür yetmedi Şu ömürde huzuru tatmadım Kapalı gönül kapım, karanlık çökmüş Esip geçen rahmeti göremez olmuş Gelecek muallâkta sonrasını bilemem Karanlığı silmeye ömür yetmedi. Yokuşlar çıktım dizler yorgun Bahçeme diktiğin güller hep solgun Her açan bahar olsa da solgun Alıp koklamaya ömür yetmedi 21 Eyl. 08 _ 01 40 Murat TORGAY |