Yüzün mütevali kederlere bürünmüş bir sonbahar rüzgarı gibi,
Seni ilk kez şiir okurken duymuştum duakların bir kozanın çiçek açışı gibi zikrediyordu mısraları.
Gözlerin ise umut yağan bir mevsim gibi bakınıyordu etrafına.
Ellerin kuş tüyü gibi masumiyet kokuyordu.

Uzak şehirlerin, uzak mevsimlerin; sıcak-soğuk rüzgarları gibi bazan,
Bazan gönülden gönüle uzanan sevgi sözlerinin en titrek tellerine asılarak.
Bazanda can acıtan ayrılıklara kement atarak vedaların;
Mahzun ve ürkek bir yürek çarpıntısında kaybettim seni.

Kaç dilden seni çağırdı şarkılar, kaç ırk mabedinde buluştu seninle,
ben kaybettim geceler boyu aradım da yitirdiğim yerde yoktun.
Ki ağlayışlarımda söndüremedi bu yürek yakan ayrılığı,
Korkularıma, iradesizliğime rağmen aradım sabrım yoktu üstelik seni kaybetmiştim