Seher vakti geldi bulutlar içinden. Uzandım ellerine öpmek için. Vermedi. Anneeeee dedim. Anneeee! Yüzüme bakmadı yürüdü gitti. Bir kez bakmadı. Bir kez dönmedi. Gözlerimi açtım. Ama düşlerimde yaktığı bu yangım sabahımda sönmedi. Merak ettim durdum. Annem bana ellerini neden vermedi.

Seher vaktimi ne, düşüme geldin.
Kınalı kuzuydum ya peşime geldin.
Baharı olmayan kışıma geldin.
Ellerini neden vermedin anne.

Yüzün kireç gibi, bir başka beyaz.
Soğuktun be anne, ayazdan ayaz.
Ağladım sızladım, etmişim niyaz.
Ellerini neden vermedin anne

Ardından dualar okudum yattım.
Toprağın içine gözyaşım kattım.
Hüznü ben derdi ben, sensizken tattım.
Ellerini neden vermedin anne.

Beni şair eden, yazdıran annem
Sinemdeki derdi azdıran annem
Neydi seni böyle kızdıran annem
Ellerini neden vermedin anne

Yaşarken doymadım, düşte doyayım.
Bırak ta göğsüme öpüp koyayım.
Ne ettim sana ben, söyle duyayım.
Ellerini neden vermedin anne.

Toprak kokusuna ereyim diye,
Çatlamış derisin göreyim diye,
Eğildim alnıma süreyim diye,
Ellerini neden vermedin anne.

Oysaki yolumdan şaşmadım asla.
Hayırsız peşinde koşmadım asla.
Hasretinden başka taşmadım asla.
Ellerini neden vermedin anne.

Sen beni uykumda öldüren annem
Uykumu kırk yerden böldüren annem
Meramını düşte bildiren annem
Ellerini neden vermedin anne

İBRAHİM ŞAŞMA