KEMALİM-KEMALİM
İzinde yürürken kendim bulduğum;
Önderim Kemal’im, başım Kemal’im Her bir karışına kurban olduğum; Toprağım Kemal’im, taşım Kemal’im Sevda bu, uğruna başım koymuşum. Onu ben yaşamış, onu duymuşum. Doyduysam şerefle şanla doymuşum. Ekmeğim Kemal’im, aşım Kemal’im. Kasımı sevmedim, oldum olası. En büyük muradı yiğitler alası. Gözüm gözlerinden ayrı kalası. Hazanım Kemal’im, kışım Kemal’im. Cudi’de Gabar’da Mehmet nidası. Sana benzer bakışı, sana edası. Canını hediye edip vedası. Ağıtım Kemal’im ,yaşım Kemal’im. Bir kara duman ki ufkumu bürür. Kubilay el sallar, Ardahan görür. Nene Hatun merttir ön safta yürür. Erzurum Kemal’im, Muş’um Kemal’im. Bir yaban kuş konsa tutar atarım. İş vatansa büyük lokma yutarım. Atadan yadigâr meslek tutarım. Uğraşım Kemal’im, işim Kemal’im. Bendeki bu sevda düşmana düden. Hain anlamaz ki kısır döngüden. Ne kılıçtan korktum ne de süngüden. Yüreğim Kemal’im, döşüm Kemal’im |