Taşhan'a Ağıt
Taşhan’ı kim ne etti.
Şimdi yer ile yeksan. Taşhan yıkılıp gitti. Yalnız kaldı Suluhan. Kadir kıymet mi bilir, Bu acımasız devran. Her gün bir şey eksilir. Köhnemiş hayli cihan. Kıymışlar bak Taşhan’a, Birkaç vefasız nadan. Elleri titremeden, Yürekleri yanmadan. Almışlar söke söke, Canını Ankara’dan. Eritmişler çöke çöke, Yok olmuş koca Taşhan. Şimdi öksüz o mekan. Resimde maktul Taşhan. Ayrıldı canla canan. Ardından ağlar zaman. Çengelhan bir aşiyan. Tutkun ona Suluhan. Alıp götürdü nâdan. Hatıralarda Taşhan. Of aman aman aman! Taşhan nalan mı nalan. Taşhan’a kıyanlardan, Alsın öcünü devran. Ankara,26.12.2008İ.K |
Şiiriniz insanı düşünceye davet ediyor…
Teşekkürler…