KIRIK SEVDA
Doyar ve…
çeker gider. Öteki kalakalır kuyularda kopar, kararır sevda. Kırılan tutuşuverir… vay canım düşmez mi ardına? Paramparça ve yalnız ufuk çizgisine bakar ha bakar deler gökkuşağını tek başına ve kuşlar her zaman öte öte birlikte uçar. Kanayıp durur sözcükler çiçek zehirini kusar nasıl bir dünya ki her yanı yara baksın hele bir yaratan çekilip de kenara. Son ağlayan gökyüzü elbet bu değil yıkanır yıkanır arınmaz dünya acının ayak izleri durur umut, sonraki bulutta. 15.1.2007 |
bu defterde yerinizi almış olmanıza çok sevindim..
daha duru ve sakin, tarafsız bir ortam gibi.. huzurlu bir paylaşımın esintilerini duyumsatır burası..
şiir, çokrahat dilinin verdiği serbesti ile, öbekler arası uyaklama ve ses ahengi ile devam ediyor, doğadan yakaladığı betimleme örneklerini de içine işliyor..
(Şafak Hanım, antolojiden tanışımızdır, şiirlerini seveceksin.. )
esen kalın.
saygılarımla.
orhanTİ