PENCEREME KONAN KUŞ
Daldı gözlerim uzaklara
Düş cümbüşünün içinde eridi Ellerimi attım engelledi camlar Tutamadım uçuşan yarınlarımı. Pencereme konan kuş Gagasıysla okşadı dalgınlığımı. Sıcaklığı sardı perinin. Mahsumiyetin gölgesinde, Kendimi avuttum. Çocuksu bakışlarına kapıldım Azgın suların sürüklediği Kaya parçasının özlemine Tanık oldum,sorgulandım. Hiç anlatılmamış gibi Bıçak sırtı okşamalarını Dilime doladım ahenksiz. ENGİN YILMAZ |
Gagasıysla okşadı dalgınlığımı.
Sıcaklığı sardı perinin.
Bu dizeler yetti bana.
Penceye konan kuş şirinlğini işte böyle duygu düzeyi yüksek insanlar görür, değerlendirir.
Öyle insanlar var ki, hani şu gönül gözü kör olanlar.
Ne anlar onlar pencereye konan kuş şirinliğinden.
Herkes pencereye konan kuş şirinliğinden yaşama sevinci duysa yüzü ve ruhu asık yüzlü insanlar kalmazdı.