"Son Dakika : Hayal Kurdular,Öldüler"Hayal I. İki kişi üzerine kurulu ufak bir dünya Küçüklüğünden beri gerçek olmasını bekledikleri bir rüya Bedenlerimize uygun küçük bir tosbağa Alıp götürür bizi merak ettiğimiz diyarlara Yollarda zaman uzayıp giderken Bozulur tılsımı İtilir bir adım ileri gidebilmek için… Rüyalar gerçek olur zamanın akışında Küçük bedenler de küçük yürekler İkisi de birbirinden dengesizler Hayalleri de kurgudan ibarettir aslında… Hayal II. Bir güne sığdırılmış kaçak düşler Bilmediğimiz hiç görmediğimiz Kendimizi denizine bırakıp yok olacağımız Şeffaf kaçamaklar… Sırtımızda okuldan yadigâr çantalar İçinde keyfimize keyif katacak mezeler Unutacağız bir gün de olsa her şeyi Biz olacağız sadece Geride kalanlar Kül olup uçacak gözümüzün önünde Güleceğiz sonsuza gülercesine Yasakları çiğneyeceğiz Kendimizi sarhoşluğa bırakıp Bir günlüğüne kurtulacağız tüm dertlerden Yeni yerler keşfetmenin tebessümü olacak dudaklarımızda Hayallerle sınırlı kalmadık ya Başarımızı kutlayacağız bir dahaki şeffaf kaçamaklarda… Hayal III. Cennet Türkiye’m İllerine hayran iki gezen Düşlerimize yerleştirdiğimiz güzellikler Merak ettiğimiz iller bir bir tükenecekler Göreceğiz hepsini Her semtini gezeceğiz Bıkmadan usanmadan Yeni maceralara atılarak sıkılmadan Trabzon’a gideceğiz Dağlarına çıkıp sevgiyi haykıracağız Ürgüp’e de dalacağız peri bacalarından çıkacağız Kesmeden hızımızı doğuya saldıracağız Diyarbakır… Törelere boyun eğenleri seyredeceğiz Çaresizliğimizi sindirip Başka cennetleri seyre gideceğiz Kalmayacak gidilmedik bir köşen Cennet Türkiye’m… Hayal VI. Özgürlüğü düşledik Aileye sıkışmış bir benliği değil Ayakta durmayı istedik Tek başımıza dik ve asil Bilirdik bırakmazlardı bizi Kanatlarının altından çıkmamıza izin vermezlerdi Zor karardı Ama zorları aşardık ikimiz bir araya gelince Yenilerdik kendimizi Tebessümler yerleşirdi dudaklarımıza Kaçak düşlerde buluşurduk her defasında Ufak bir dükkânımız var artık Evimiz olmasa da Kaçıp saklanabileceğimiz Hesap vermeyeceğimiz Bir köşesinde gitarın sesi Bir köşesinde şiirlerin resmi Bizimdi her şeyiyle Bizi anlatırdı her rengiyle Duvarındaki çeguvara resmiyle Yerlere serdiğimiz minderlerle İçinde ettiğimiz muhabbetin devrik cümleleriyle Kopmuştuk yalnız kalmayı başarmıştık Zoru yine birlikte aşmıştık Hayatın inadına gidiyoruz Bizi sevmese de biz hayatı seviyoruz Ölürcesine… Ama hasedin den çatlatmak istermiş gibi Ölümü bile birlikte istiyoruz… Hayal V. Yaşanacak fazla bir şey kalmadı diye düşüncelere dalıyoruz Düşüncelerde boğuluyoruz Ölümü düşlüyoruz Oda farklı olmalı deyip yola koyuluyoruz İki kişiyken yoldan gelen yolcu çarpıyor gözümüze Yıllar önce giden çocukluğumuz canlanır gözlerimizde Üç kişiydik eskiden de Geçmiş gelmişti geleceğimize Geç kalmamıştı bize Yine üç kişilik kitlemize ulaşmıştık Düşmüştü hayalimizin orta yerine… Mutluluğu tattırmıştı bize Peki, gitmeden önce ne yapmalıydı? Son deliliğimiz ne olmalıydı? Diye düşüncelere daldık bu seferde Bulmuştuk… İşe koyulduk Önümüzde bir banka… Soyulmayı bekliyor adeta Bankayı soyduk ilginç kahkahalarla Vurduk kendimizi eğlencenin dibine Para savurduk her bir köşeye Son gecelik eğlence de sona erdi Hayat bizim için bitti Zaman ölüm vaktiydi Esenlerin en büyük iki binası Bizim için en ideal intihar mekânı Önümüze gelen ilk binaya daldık Eksi ikiden kırk dördüncü kata kısa bir yolculuk Şimdi yüksektik Hiç olmadığımız kadar yüksek Ellerimiz tutuştu gözlerimiz kapandı Ölüm zamanı yaklaştı Azrail aşağıda beklemekteydi Ayaklarımızı boşluğa bıraktık Nasıl yere çakıldığımızı bile anlamadık Ruh beden den ayrılmıştı artık Ölümü bile beraber tattık Hayal IV. Seyre daldık cansız bedenlerimizi Gazeteciler, polisler, görevliler Sanki delirdiler Cesaretimize hayret ettiler Manşetler de yer aldık “Bir banka soygunu gerçekleştirdiler Paranın büyük bir kısmını bir gecede eğlenerek yediler Sonra sebebini bilmediğimiz bir şekilde Kır dört katlı binanın terasından el ele atlayarak öldüler…” Anlamsız bırakmıştık onları… Bedenlerimizin başında şaşkın ifadelerde bakıyorlardı Neden yaptınız diye sorar gibi… Biz gülüyorduk Tebessüm yine dudaklarımızdaydı Ölümü bile beraber aşmıştık… Belki hatalıydık Ama birlikte olmanın verdiği mutluluktan hiç vazgeçmedik Silmedik birbirimizi Hayat silememişti bizi Biz kazanmıştık Hasedinden çatlıyordu hayat… ChitLembik 04.02.07 16.10 ’ Gerçek Hayallerden esinlenerek yazılmıştır... Arkadaşlarıma teşekkür ederim...’ Saygılar... |