AŞI BOYALI EV
Serviler arasında aşı boyalı bir ev
Penceresinden sızan, sarı – sıcak bir ışık Estikçe sonbaharın rüzgarları, Penceresini döver mor salkım dalları. Az sonra bir çocuk ağlaması, Derinden geliyormuş gibi, mecalsiz; Teskin etmeğe çalışan solgun bir kadın Uykusuz, yorgun ve bezgin Ne de olsa annedir; sıcacıktır kucağı Sarı – sıcak, ışıklı evde Derinden duyulan çok hüzünlü, Yanık ve acıklı bir şarkı sesi, Sonbaharın sisli sabah serinliğinde, Dağılır enginlere, perde, perde. Aşı boyalı, kırık dökük Pencereli ev, güneşin ilk ışıklarıyla, Uyandıracak tüm sakinlerini. Yorgun bedenler birer, ikişer Tutacaklar dağ yolunu İki adım ileri, sanki üç adım geri. “ M.Kemal Polat – Maltepe /İst. |
Güzel betimlemeleri ve kurgusu var şiirin.
İki adım ileri üç adım geri...Yeniçeri adımları gibi gitmiyor mu çoğumuzun hayatı zaten.
Tebrikler