Ve hayat diyor ki....Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Mavi rengi sevdmedigimi artik herkes biliyor, gecenlerde aklima su geldi:
"her gün yapamayacaginizi sandiginiz ürperdiginiz, veya kendinize güveniniz olmadigi bir isi yaparsaniz, geri dönüp baktiginizda neden ben bunu sevmemisim diye kendinize sorarmisiniz", diye bir yerde okudugumu hatirladim. ve olmazsa olmazlarim, veya olmamasi gereken olmayacaklarimi yeniden gözden gecirdikten sonra mavi ile savasmak yerine onu kendime dost olmayi denedim ve bugün bu siiri mavi renkle yazmak istedim. Bakalim maviye nefretim gececekmi? Hayat da bana bunlari söyledi, topragimda olmaliyim artik. Bazen çok yoğun yaşıyorum hayatı… Bir şarki bile ağlamaklı yapıyor beni. Ya da bir Hayat Hikayesinin kahramanı oluyorum hemen… Bazen Ruhum çılgın bir Nehrin suları gibi akmakta, bazen de bir göl gibi sakin sularda gezmekte… Hayatı çekilmez,anlamsız kılan, takılıp kaldığım ve beni ürküten çok şey var aslında… Ama hatırlıyorum… Bir yanardağ insanı korkutsa da biliyorum, cennetten kopma krater göllerini… altında yaşattığı doğaya olan nefrete inat, dışa vurduğu güzelliği… ”Biliyorum, Her zorun ardından gelen, bir şeyleri başarmanın tadına doyulmaz tebessümünü” Bazen sobanın arkasına çekiliyorum, kulağıma fısıldanan hikâyeleri dinliyorum Ve beni anlatiyor, beni; gülüyorum. "Hayat aslında beni ne de güzel anlatıyor". Ve diyor ki: Eğme boynunu hiçbir şeye , Seni alıp götürmeye çalışan azgın sulara! Solmayasın diye seni avucumun içinde tutuyorum, Benim toprağımda yeşerdin, benim toprağımda güzelsin ve orada kalmalısın… Korkma, titreme, sakinleş. Buradayım,yanındayım,en yakınındayım, seni sarıyorum. Bugünde,yarında,ondan sonrada!!! |
Güzel dizelerkutlarım kaleminizi
Sevgiyle...Şiirlerle kalın