KANARIM! CANIM ACIR!
Ey derdimden habersiz toprakta yatan anam!
Duy da dosta sözümü, yavruna inle bugün. Eğer yalanım varsa kor ateşler de yanam! Derdim var! Dostlar ile! Sen de bir dinle bugün. El attım dost dalına sandımki düşmem yere, Ters yüz oldu gerçekler, yamuldu bütün düzler. Yüreğim yandı artık ders aldım yüzbin kere, Karanlığımdan doğdu! Asiller ve nur yüzler (!) Övmeyince kendimi yazı ile söz ile; Dost selamımdan bile hikayeler yazarlar. Düşmeye görsün kalbe nefret fesat köz ile; Nefisler! Savaş açar! Kuyumu tez kazarlar. Ne ayın yıldızıyım ne adayım yıldıza, Özümü bilmeyenler sözüme fiyat biçer! Kanarım! Canım acır! Dayanmam çuvaldıza, Padişah saltanatı! Baki midir? Ki geçer. Güz yürüyor içime, içimde can üşüyor, Anne! Vuruldu kızın, bak ölüyor hece de. Dost bildiklerim! Yazık! Gözlerimden düşüyor, Anne! Okşa saçımı öksüzüm bu gece de... 16/09/2006 Dünden bu güne değişen bir şey yok. Düzen aynı düzen, insan aynı insan... Ey kalbim Öl artık!... |
Sizin gibi dostun kıymetini bilmeyenler .....
Neyse! Yine muhteşem...yine kusursuz...yine ibret-i alem bir şiir okudum kaleminizden...
Ustalık çağlıyor yüreğinizden...