hikaye ne için...hikaye neden...

hikaye benim içimde,hikaye şiirde...

Bu şiiri de diğer şiirlerinide yeniden okumak meğer ne güzelmiş
okudukça yazlar gelip geçti
sebepsiz bir taka dolandı denizimde
içimi bu şiire fısıldadığımda oldu/bir ağacada
gülü tuza çeviren bakışlarıda düşündüm
çığlık çığlık sevinçleride
ve anladımki
bir çakıl taşıyım hala
nehir boylarında
nehir boylarında...

İyi ki tekrar okumuşum şiirlerini ve iyi ki varsın ...Sevgiyle.

kalemin daim ola sevgili bahar.

kutlarım.

selam ve saygımla.

Ahmet Haşimn duygularını gölgede bırakan, duyguların acılığı ve hikayenin içinde gizlenmiş duyguların şiiriydi. Okumanın hazzı daha büyüktü. Ne demek istediğini bilen bir şaire ve anlatımın süzgeçlerden geçip, dimağımıza sunulan duygu seliydi. Kutluyorum. Paylaşım güzel, duygular güzel, güzellikler hep seninle kalsın. Saygılarımla.

sakin akşamlarda
ben gibi uzansam göğe...
bahar kokusunu içsem
o ılık rüzgarın dansı eşliğinde...
içimde titrese
tüm anılarım...


uyusam
uyusam
uyusam...
sereserpe ağlasam
gene kendi omzuma sonra...

bilirim,
çok ıslak sağ tarafım
içmeden kalmışım yaşları...
nemliyim...

biraz sus
biraz dingin...

teşekkürler tüm yorumlara,teşekkürler samimiyetinize...

sevgimle....

çok güzel bir anlatımdı. Türkçe'yi çok güzel kullanmışsınız.
yüreğinize sağlık.
saygılarımla.

sil gözünün yasını...
karalara bürünürse gözyaşların
duman ağlar
ve
is bağlar yüreğin...

kutlarım....

hüzün düşmüş sayfanın orta yerine
kutlarım dost
selametlerle kalasın

hep boşverek
yeni baştan yazılmak
acıyordum
çok acıyordum...
çok...

acılardan değildi esrikliğim
her hatıranın sivri ucu
kanatıyordu
beynimin bir köşesini
belki ondandır
rüzgarlara güçsüzlüğüm

işte
bir güvercin kanat çırptı
nedense

bir damla, iz yaptı suratımdaki yas'a

o ne...

hikaye,
baştan başladı
az önce....


ne güzeldi, ne etkileyiciydi... bütün hikayeleri yeniden başlattı da...
Yüzünüze hiç yas düşmesin dileklerimle kutluyorum,
selamlarımla...


varol tarafından 11/28/2008 4:52:19 PM zamanında düzenlenmiştir.

terkedilmişlik duygusu tüm evlerimde
ve sofrada unutulmuş birkaç pirinç idi
senden arta kalan yanlarım
ne aklımı doyurur
ne terkedilişi unutturur

bazı zamanlarda yenik düştüğüm suretin
ansızın bir yağmur olur
sere serpe uzanır kirpiğime
hep kaybedilme telaşında
hiç varolamama öykünmesi
kirpiğim batınca dudağıma
sen içiyorum
usul usul
mevsim yeşeriyor
göğün kanayan kanadında
adımı hasret koyuyorum
öyle yitik bir cümleyim şimdi

anısı hep biz kokuyor kaldırımların
babamın ellerinde dövüyor inceden yüreğim
dizlerim kanamıyor eskisi gibi
ve bu şehir
boşverilmişlik sokaklarında
umursanmaz haylaz ayrılık taşıyor
ve ben susuyorum yeniden dilzisğime...

kalemine sağlık beliss...kalemin güzelleşiyor bugünlerde iyice...umutla...dostça...şiirle kal emi...

Yürüyordum
Issız sokakların çaresiz bakışları altında
Bir bir söndürüyordum kelimelerimin harflerini
Suratı asık geceye inat yıldızlara yarım ağız gülüşler çiziyordum
Bari onlar çocuk kalsın diye...

Yüzünden asılı durur hüzün
Siyah-beyaz bir fotoğrafın matemi vardır nefesinde
Dudakların çürür eskimişliğin verdiği esrik tad ile...

Duyardım çığlık seslerini uzaktan
Uzaktan da olsa koşardım kollarımı açıp karanlığa
Sarardım
Sarmalardım şiirleri/seni/bizi kendime...

Kadın
Yazmışlığım çoktur dualara
-ki yalan yanlış insanlarla
Aldanmışlığım ayyuka çıkmış
Ölü bedenim karıncalanamakta...

Sus
Sakın konuş deme
Bitirim cümleler son kez dökülüyor dilimin ırmağından

S(ı)uratıma yas düştü
Sarkıtıyorum düşleri, göğümden yere... İnce bir pamuk ipliğiyle...

bir uçurtmayı vurdum en mavi yerinden...
yoldum yere düşen her yüreğin sızısını...
içtim kendimi ılık ılık...

teması ve anlatımıyla sağlam bir şiir
tebrik ediyorum
sevgiler

gözlerimdeki hayat ışığını söndürdüm...
islendi bakışlarımın duruluğu...
cebimde biriktirdiğim
his kırıntılarıyla yürüdüm bugün...

bulutsuz göğe bakışlarımı asarken
şakaklarıma derin notalar üflüyordum...
sokak lambalarını içtim birden,
ciğerim yanmışcasına...
babam gelmişti aklımın sol yanına...


kirli gülümsemelerde düşündüm geçmişi
anamın gözlerine düşen gelecek kaygısını
hatırladım...
yoksulluğun alnına mıhladım
soğuk gecelerde titreyen sesimizi...


eridim taşların sabitliğinde...
yaslı çizgilerimle dertleştim...
dilimdeki ağrılı cümleler eşliğinde
sevdim hepsini...
affedin dedim kavrulan çığlıklarla...
günah vurmuştu başıma...
sizi çizerken zavallı suratıma
kaç doğum sancısı yaşadım
duymaz mısınız...

yıprattığım tenimde
kırdığım tomurcukların gözyaşları akıyordu...
sızı sızı...farkındaydım...
bildiğim bir hikayede büyürken...
engellere çarpmadan koşma isteğiydi benimki...
hayaller gerçek olsa
ne olurdu sanki...



ruhumda büyüttüğüm kervanların
yamalı seslerinden aktım kirpiklerime...
okşadım kenti teminle usulca...
sürüdüm ayaklarımı sürgünlere...
topraktaki izlere bakışlarımı ektim...
biraz sustum...
biraz nemlendim...
biraz
sarhoştum...

yürüdüm
sadece...

sessizlenirken her yer,
içimden kopardım siyah dalgaları
bir uçurtmayı vurdum en mavi yerinden...
yoldum yere düşen her yüreğin sızısını...
içtim kendimi ılık ılık...
meğer, betonlar ne çok anıya sahipti
derstleşirken ikişer üçer cümleyle
kulağıma fısıldadılar köklerine gömdükleri
faili belirsiz insanları...


insanlar, ne çok anı bırakmışlardı,
küflü sokakların ,çınar kokularında...
iki damla bile yağdıramıyordum
korkaktım çünkü
sarhoşluğun girdabında canlanmak istemiyordum
ölüm her türlü mübahtı bana
anlatamıyordum toprağa...

anıların katili olmak değildi niyetim
tünellerin çıkmazında yorgundum
nefese nefese kalmış göğsümle
derinlerde bir yerlerde
mazi oluyordum......


her adımda bir hayat
her bakışta bir darbe...
içimde karalar büyüyordu...
ölümüme doğuyordum sanki...

hep boşverek
yeni baştan yazılmak
acıyordum
çok acıyordum...
çok...

hikaye,
baştan başladı....


şiirimin orjinali bu şiirdir:)son hali ise okuduğunuz...belki bir fikri olan vardır bu konuda diye yazdım...ikisi de uzun,ama içerik değişiyor...

hepinize teşekkürler şimdiden...

yıprattığım tenimde
kırdığım tomurcukların gözyaşları akıyordu...
sızı sızı...farkındaydım...
bildiğim bir hikayede büyürken...
engellere çarpmadan koşma isteğiydi benimki...
hayaller gerçek olsa
ne olurdu sanki...


gerçekten yürekten hissedilircesine mısralar yaratmışsınız.yürekten kutluyorum .
bende okurken çok etkilenndim.umutlardan asla vazgeçme kardeşim kırdığın tomurcuklar toprağa düşer ,toprak ona yeniden can verir.umutların tükeneceği son noktasına kadar umutlarını bırakma ........

"insanlar, ne çok anı bırakmışlardı,
küflü sokakların ,çınar kokularında...
iki damla bile yağdıramıyordum
korkaktım çünkü
sarhoşluğun girdabında canlanmak istemiyordum
ölüm her türlü mübahtı bana
anlatamıyordum toprağa...
........................halbuki bu duygulardı seni yaşatan,hissettiren.Hep ama hep vermenin karşılıksızlığıydı içini acıtan.Adaletsizlikti,böyle olmamalıydı,içindeki doğruların duyulmamasıydı,isyancıl şiirler yazdıran.
Güçlü insanların,idealleri olur,oysa zayıfların sadece hayalleri...
Güçlü olmak içinse,kuralları sen koyman,rolleri sen belirlemen.
Oyuncu olursan,oynarsın,yazarsan oynatırsın.Öyle insanlar vardırki belis,ölü olduklarının bile farkında değiller.
Oysa sen,bu duygularla,hala yaşıyorsun...

her adımda bir hayat
her bakışta bir darbe...
içimde karalar büyüyordu...
ölümüme doğuyordum sanki...
yeni senaryolar belirirken ufukta
zehir salıyordum beynimin tellerine...

hep boşverek
yeni baştan yazılmak
acıyordum
çok acıyordum...
çok...
Oldukça yalın bir dille yazılmış.Keyfle okudum.Kaleminizi kutluyorum.

çok güzeldi.etkileyiciyüreğinize sağlık
saygılarımla

Kutlarım gül yüreklim, yüreğinin sesi doyumsuzdu, bir çok insanın hayatından kesintiler vardı gönül sesinde,aldı götürdü beni bir yürek çırpınışı kutlarım canım...

UMUT ve DOSTCA

harika bir anlatım Sayın LİMAN etkileyici dizeler okudum çok beğendim varolun saygımla.

Bir yel esiyor alnımda
saçlarımı karıştıran bir el
bu nasıl bir şiir nasıl iç sesleniştir can
görüyormusun! yıllar önce attığım ok şimdi düşüyor
bu dizeler bir alaçiçek gibi duruyor
büyüyor gövdemde
bir kaya dibi bulsamda sussam artık...Sevgiyle.

anıların katili olmak değildi niyetim
tünellerin çıkmazında yorgundum
nefese nefese kalmış göğsümle
derinlerde bir yerlerde
mazi oluyordum......

beyaz güvercinler ölüyordu ellerimde...

anıların katili zamandır
zamana sığınmış nefes nefese dizelere gülümse
anılar vefasız değil
ya anılar da olmasaydı

geceyi şiire ve duyguya garkeden şiire ve şaire selam

Hep yarın derdi
Yarını düşünürdü
Yarınlar onun umuduydu
Ama o yarını göremedi
Çünkü o bugün öldü

ölüm her türlü mübahtı bana
anlatamıyordum toprağa...

Hani gözeler vardır ya, bir anda üçbeş yerinden kaynayan..Bilemem ki siz hiç yayla suyu içtiniz mi? Öyle kaynıyor gördüm üçbeş yerden yüreğinizi...Şiir deliceydi ama, bu iki mısra ayrıca vurdu!...Yürekten kutladım. Selam,saygı...

hyazici58 tarafından 11/28/2008 1:06:25 AM zamanında düzenlenmiştir.