Şair Dediğin
Sever gönülden
Sevilmek ister daima Yudumlamak aşkı pınarlardan Cesaret alır her gördüğünde Yeşil kalan asırlık çınarlardan. Şekil verir dünyaya Çoğu hüzünlüdür ovaların, yaylaların Denizlerin tuzu şair gözyaşıdır En yüksek dağların bağırları Şairlerin sabır taşıdır. Kıvrım kıvrımdır Yollar malıdır gidenlerin Bir türlü dönmek akıllarına gelmez Şair dediğin sevgi sunar, bal sunar kelimelerle Kötülük bilmez. Bazen esinlenir bulutlardan Rüzgârlarla dertleşir Yıldızlarla oyunlar oynar uykusuz geceleri Kurak çöllerde gezer Çözer sorulmamış bilmeceleri. Gönlü yalnızdır Doymak bilmez göğsündeki çırpınışlar Titremeleri daima açtır Ömrünce doymak bilmez Hep bir sevdaya muhtaçtır. Yüreğini koyar sevdalısının avuçlarına Bazen coşar çılgınca yıkar yatağını Mısraları durulur nehirler gibi Sonbahar yaprağı olur sonunda Sararıp solar, bir sevdalısı olmayan şehirler gibi. Ayrılıkları büker boynunu Yüreği dertlidir Düşmanıdır her renkteki kirlerin Güller gibidir her şafak Gözleri sulu olur şairlerin. |