ACIYA KANMAKŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Tükenmek nasıl bir şey, Canından can çekilmek... Yaşarken ölmek bu muydu? Taş değil, insan kalbi bu. Ki, taş olsa erirdi. Yılların derin yorgunluğunda Bir kahve içimi dinlenemedi. Yaz, kâğıdın bir yanına Çocuk gülüşü anlarını; Diğer yanına da Eriten kara günlerini. Ne oldu ! Tutmadı mı gelir gider? İflasta mısın şimdi !? Ağır ağır geçiyordu Kendi ahenginde Biteviye hayat. Kendi gölgesi Ağır geliyordu Narin omuzlarına kadının. Bir kasım günü Buluştu gölgesiyle Nihayet. Artık yerle yeknesak. deryaxderya 27.11.2008 |
Kendi ahenginde
Biteviye hayat.
Kendi gölgesi
Ağır geliyordu
Narin omuzlarına kadının.
Bir kasım günü
Buluştu gölgesiyle
Nihayet.
Artık yerle yeknesak.
çok beğendim
...