Değerli Üstad Sn. Zekeriya Efiloğlu’nun muhteşem eseri "Geceydi" den esinlenerek ve haddim olmayarak kaleme aldım.Üstadın eserinin yanında esamesi okunmaz ama..
Sürç-lisan ettimse Affola..
----------------------------------------------------------------------------------------------------

Geceydi...

Geceydi
İsli bir çığlık gibi düşmüştü üstümüze
Baldıran zehrinin etkisi
Erguvan ağacının altında
Çarmıha gerilen havarilerdik
İçten bir değişimin peşinde
Üçyüz yıl bekledik
Yaşarken öldük, öldük de yaşadık
Şimdi
Kuşyemi pazarlıkların müptelası olduk
Tuzaklar kurulurken yolumuzun üstüne

Habibi Neccar ne yanda anne

Geceydi
Uzaklarda kurşun sesleri ekmeğimize karışıyordu
Ölüm hanemizde hain bir evlattı
Bileğlenmemiş sabır telkinlerinin
Şekillenmemiş intikam seslerinin
Tamtam çığlıklarını duydum
Zalimlere bile merhamet okutan
Kippa takan misyonerleri gördüm
Şimdi
Gölgesine bomba yağıyor
Arim selinin yıktığı coğrafyada

Haccac kimin aklına gelir anne


Geceydi
Daha ezberleyemedim
Tarihi kevgire döndürmüş yiğitlerin adını
Sisli ve buruk anı olmuşlar
Unutulmaktan bir kez daha icinmişler
Biz şerefli mağlubiyetlere aşina olmuşken
Şerefsiz bir sürgünde lanet giyinmişiz
Şimdi
Keyifle geziyorlar toprağın üstünde
Gökten zembille indiklerinin derdindeler
Toprak ağlıyor

Nuh kadar yaşar mıyım anne


Geceydi
Gömleği arkadan yırtan ha bire çığlık atıyordu
Meryem’in doğumuna ahitlik vermeyenler
Musa’nın çağrısını gözardı edenler
Gemiyi en önce terkeyleyenler
Bir aziz edasıyla en öndeydiler
Şimdi
Zor zamanların galipleri kaldı meydanda
Yunus’un duasıdır avucumuzda
Eyyüb’ün sabrıdır bizi onurlu yapan

Yusuf’u kuyuya kim attı anne

Zekeriya EFİLOĞLU

Gündönümüydü ;
Sağır kulakları deliyordu sesimiz kör gözlere inat.
Gecenin ardından,
Üçyüzyıl beklemiştik oysa güneşi.
Her baş için, bir asırdı verdiğimiz dile kolay
Gündüzü gece yapan biz miydik ?
Ve biz miydik inkarı sahiplenen taş, tahta uğruna ?

Neccar’ın başını sen mi kestin anne ?

//////////////////////////////////////////////////////////////////
Gündönümüydü ;
Zulmü görmüş gibiydik,
Yezid’den başlayıp, Deccala kadar
Ahir zamanmış dedikleri anne.
Şimdi kurşuna sığıyor mancınık taşları
ve sanal yıkımlar başlıyor içimde
Kâbe’yi ise, kaybettik fezanın engininde..

Yoksa Haccac, masum muydu anne ?

//////////////////////////////////////////////////////////////////
Gündönümüydü ;
Fırtınalardan çıkmıştık
İçimizde gizliydi tüm kuşkularımız
Bin seneler geçti
Düşmedi yüreğimden korkular.
Bir hayalin içinde mahkumum şimdi

Nuh kadar yaşasam, ölür müyüm anne ?

///////////////////////////////////////////////////////////////////
Gündönümüydü ;
Her gece gibi
Duyulmamıştı mazlumun feryadı.
Işık umuttu
ve umut sızıyordu bulutların ardından
Dipsiz bir kuyuda saklıydı geleceğimiz
Oysa,
Yaşadım sanmayı
Ve içi kof kalmayı yeğlemiştik.
Önemsizdi ve hâlâ önemsiz Yakup’un gözyaşları.
Ta İbrahim’den beri, seviyorduk nasılsa inkarı.
İtiraf ediyorum,

Yusufu kuyuya ben attım anne...