Buram buram gül kokan, gül yüzün de güller açan kadınım
Ben senin gölgen, ben senin karanlıkta kalmış adınım!
Adımladığın topraklarda bıraktığın kokuları,körüklediğin ateşlerin susuz kalmış dudaklarımda bıraktığı har-ları,

İki billur damlanın yanaklarımda ki çizgilerde oluşturduğu ıslaklığı aramaktayım gecelerle yarenlik ederken! ..

Karanlıklar yol alırken şafaklara dolu dizgin damarlarımda akan kan kudurmakta çıldırmakta ve kaynamak ta cehennem misali yüreğimde.

Bedenim yanardağ misali lav püskürtürken yedi düvele, hayallerimin sınırları genişlemekte üflenen bir balon gibi! ...
Gül yüzünde güller açmakta yediveren misali
Dikenlere dolanmaktayım ve koklamak isterken yırtılmakta elim yüzüm
Bakışlarının derinliklerine kök salarken hüznün mısraları, ela rengin ihtişamı ile aydınlanmakta gök yüzü

Ve hatırlamaktayım sana ya da sen diye bildiğim hayaline verdiğim sözü!
Ben;
Ya ’SENİ İÇİM DE ÖLDÜRECEKTİM’
Ya da seni;
’ÖLENE KADAR SEVECEKTİM! ...’
Böyle demiştim! ....Söz vermiştim! ..

Teninde gül aromasını var eden kadınım
Gözlerimde yılları harmanlayan kadınım
Hazanın altın sarısında gülizarlar lalezarlar yaratan kadınım
Can-a ’Ab-ı hayat’ olan kadınım
Ben senin karanlıkta kalmış adınım! ....

Bedeninin ateşiyle erirken hayallerimin buz kütleleri, sınırsızlığın ufkunda bir güneş doğmuştu zamansız
Karanlığın hudutları parçalanmış, zamansızlığın cazibesine kapılmıştı tüm evren
Duvarda ki resminden iki damla yaş yuvarlanmıştı sabah düşen çiğ misali
Ben ’O tozlu camı sımsıcak dudaklarımla öperken! ..’

Kadehimde ki son yudumla vedalaşırken seninle vedalaşamadan ayrılışımın hüznü sigara dumanı gibi sardı çevremi

Sen şu an bir yerlerde nefes alırken kadınım,
Ben senin geceler de ve karanlıkta kalmış adınım! ..
Ben; Bir sana,
Bir de bu gecelere sevdalıyım kadınım! ...