ÜÇÜN BİRİ
Küfür! ... Ayıp elbet! ..
Yakışmazda bize Aile terbiyesi var Eğitim öğretim var! ... Dahası “saygı’yı” işlemişler, Gönlümüzün derinliklerine! .. ……………….. Ve aşkı öğretmişler masallardan Sonra bir taliplisi çıkıp “Uygulamalı” pratik yaptırmış! ... İyi mi olmuş kötü mü, ne önemi var artık? .. Kangrene dönmüş bir ömür Takvimler mevsimler darmadağınık! .. ………………. Gecelerin yalnızlığını Yaşamaya başladığımda Karanlık tuzaklara yakalanıyorum Derin derin yanıyor canım Kendimden saklanıyorum! ... Yinede dışarıda kalıyor bir yanım! .. ……………… Küfür! .. Kahretsin! .. Ayıpsa ayıp! .. Güneş görmemişini bilirim Bu meredin! .. Etmezsem “ukde” kalacak içimde Edersem terbiyesi bozulacak sevgimin! .. Cendere içinde preslenirken “Tost” misali, Sınırları yırtılıyor öfkemin! ... ……………… Nesin sen? .. Tabu mu? .. Mukaddes biri mi? .. Kimsin? .. Lanet olası! ... Ah yüreğim ah! ..... Nerden buldun o kumaşı Neden onun üstüne elbise diktin? .. Neden şahaserleştirdin? ... Al! .. Geri alabilirsen şimdi Hem elbise gitti Hem de içinde ki! .... ……………….. Küfredeceksin öyle mi? ... Kime peki? ... “Üçün birine! ....” Ama hangisine? .... Üçgeni kuran sensin Şimdi bu öfke niye? .. O sana provaya mı geldi? .. Sipariş mi verdi? ? ? ? ? Yani “o” masum! ... Aşk’sa elbisenin kumaşı O zaten malum! ... Bakiye ne kaldı? ... “Sen” Ne kadar garip olur değil mi, Kendine küfretmen? ! ..... ……………………… “O” küfrü hak etseydi Sen onu sevemezdin! ... Ona yakışmasaydı O elbiseyi dikmezdin! .. Bir “sevgi” yaşamışsın O da olmasaydı, Beş para etmezdin! .. “Ama! ....” Aması yok! ... Haddini bil! ... Bu yüzden adı aşktır bunun Her baba yiğidin harcı değil! .... Aşkta küfür, küfürde aşk olmaz Ve aşık; “Küfürbaz” olmaz! ... Kadir Albayrak |