Karanlık Sokağın Aydınlık Yüzü
Şafağı kucakladığında ağlardı o
Bense geceye yorgun düştüğümde... Özlemi büyüttüğünde gurbete çıkardı o Bense dudaklarımda tebessümüm yaş topladığında... O, bakışları donduğunda tutkularına sığınırdı Bense ellerim aşktan yandığında. Yıldızlar çiçek açtığında güneşi arardı o Bense gök gürleyip bulutlar kavuştuğunda... O, düş kırıklığına uğradığında kapımı çalardı Bense yüreğimde hasretlik titrediğinde... O, karanlık sokağın aydınlık yüzünde yürürdü Bense gecenin ağıtsı, hüzün dolu koynunda... Kahkahalarını güneşe serdiğinde sevinirdi O Bense kanatsız kör kuşu havaya saldığımda! ... Çaresiz kaldığında dostunu arardı o Bense eksikliğini hissettiğim ikinci yarımı özlediğimde... O, umutsuzluğun pençesine düştüğünde elimi tutardı Bense gün ışığına şarkılar söylediğimde Duyguları kılık değiştirdiğinde sevgilim derdi o Bense bekleyiş ve ayrılıklara göğüs gerdiğimde... Şimdi o; elinde, avucunda birkaç nefeslik can Yere bakan yüzüyle; yeni bir dost, yeni bir yer arıyor Dalmış karanlık kuyulara, gizli günahlarını sayıyor Sanki, alaycı bir büyünün etkisinde Bir sağa, bir sola selam veriyor... Bense, karın sessizliğinde düşlerimi ısıtıyorum Ve uzaktan, çok uzaktan acı bir gülümsemeyle Ruhumda asalet, yüreğimde dostluk büyütüyorum Sevenlerim yanımda, isyanları kör kuyuya atıyorum... Rukiye Çelik 25.11.2008 16:04:00 |
Onu bulsam her an.....
Can açıtsa da dizeler
Güzel demişsin....
Sevgilerimle kutlarım....