ağzına sakız
bir toz bezi eline
kendi camıdır her sildiği
o türkü yapışınca diline


s ö y l e m i ş t i

ayakları
yere basmayacaktı
mutluluktan

elleri girmeyecekti
soğuk sudan sıcak suya


s ö z v e r m i ş t i

gözleri dalmayacaktı uzaklara

saçından gökkuşağı çizecekti
kaçıp da evlendiği genç adam

yüzüne bir bakan
bir daha bakacaktı


y a l a n d e m i ş t i

saçının rengini çalan adam
kafasını kuma soktuğunda

tuğla tuğla ördükleri yuvaya
bir ortak daha çıktığında


i n k a r e t t i

oğlu kumar oynamak için
son bileziğini istemezdi
vermese de el kaldırmazdı annesine

olmazdı
kızını o evli adam dost tutmazdı


o y d u

başından beri kandığı
artık biliyordu
sol göğsünün altında
sinsice gülüyordu


ağzına sakız
bir toz bezi eline
kıstı yürek sesini
ve teslim oldu yer çekimine



İSTİSNA (24 Kasım 2008, Atakent)
İstisnalar kaideyi bozar.
(önceki şiir: “razı”)