REVADIR

İnsana dört mevsim cümle güzellik
Hava su çiçekler yaprak revadır
Tembellere her an Dünya rezillik
Onlara kuru çul toprak revadır

Her canlı görevli bilir işini
Bırakmaz yaptığı işin peşini
Kimisi sabırla sıksa dişini
Onlara gönlünü yakmak revadır

Yaşamayı bilenin yoktur sitemi
Fırtınaya kızmaz sever meltemi
Elbet ölenlerin vardır matemi
Onların yasını tutmak revadır

Dalgasız olan yer suyun dibidir
Doğrunun boynunda zalim ipidir
İnsan olan insan adam gibidir
Onların yüzüne bakmak revadır

Çok kötü olanlara lanet okurlar
Çok iyi olana minnet okurlar
Kimileri lanet cinnet okurlar
Onların kalbini soymak revadır

Cümle mahlukat kendi canıyla
Hayat devam eder kendi kanıyla
Herkesin görevi kendi yanıyla
Onların hakkını saymak revadır

ODABAŞI Dünya canlı cansızdır
İnsanlar yanlıdır insan yansızdır
Zulümle abat olanlar kansızdır
Onlara laf atmak sövmek revadır

Şuayip ODABAŞI
18.3.24