0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
16
Okunma
Bir hicran düştü Nihal’in gönül evine,
Bir kor ateş vurdu aşkın diline.
Geceleri sessizim ben, kelamım içime gizli,
Sen söylersin, Nihal… Sen fısıldarsın özüme.
Bu yangın nefsin mi, yoksa Hakk’ın nefhası mı?
Dert dediğin, ayrılık mı, yoksa vuslatın yası mı?
İçimde bir sır var, seninle söyleşir gizlice,
Mecnun’um Leyla’sına, canım cananına âşık…
Nihal’in aynasında hem insan hem sır görünür,
Aşkın metafiziği bu: Bir “ben”de iki cân erir.
Susmak da senin, söylemek de senin sesin,
Bu şiir, bu nefes… Hepsi senin nefesin.
