1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
161
Okunma
Pencereye karanlığın hüznü sürülmüştü.
ve beyaz kuşlar perdeler gibi uçardı.
Zamanın yorgun mevsimi,
bakar,yavaşça alırdı yıpranmış bakışlarıyla beni içine.
İşte o an,
ruhumda debelenen ırmaklara salardım kendimi…
Zaman,dökülen yapraklarıyla
derin bir bıçak izi gibi kazınırdı aklıma.
Gözlerimdeki nemle,kirpiklerimdeki ıslaklıkla
çizerdi içimdeki bütün renklerimi...
Ve gün,turuncuya dönmüşse eğer,
yaşamak,gökyüzündeki bulut kadar berraktı.
Benim için…
"Tütsülenmiş bir yaprak kapatıyorum hüznümün o beyaz sayfasına..."
Bayram Köse
5.0
100% (5)
Cevap Yaz