0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
12
Okunma
Ateştir her sevda, Nihal,
Kimi külü gördü, bitti sandı;
Ben koruna vardığımda,
Kendi özümde buldum onu,
Yürek ocağıma düştü ateş.
Her aşk bir yangındır, Nihal,
Kimi dumanına doyar,
Kimi küllerin ardına saklanır.
Ben ki közüne vardım sevdanın,
İçimde yandı, içimde tüttü,
Canımda bir sır oldu yükseldi.
Vuslat dediğin, Nihal,
Dışarda aranmaz;
Sen kendi derununda bulacaksın,
Ateşi de, suyu da,
Ve “Ben” dediğin perdenin ardındaki
O bir’i de.
Kendini ’ben’ diye ayırıp durma.
Asıl sen, o benliğinin arkasında yatan,
her şeyin bağlandığı tek ve ebedi olan hakikatsin
O’nun bir parçasısın.
Aşk seni oraya götürür.
