0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
10
Okunma
Fırtına dinse de gök yerindedir,
Kara bulutlar çekilse de.
Nihal, bak, üstümüzde hep o var;
Gizli bir sevda gibi, görünmezden örtülü.
Yıldızları birer sır dediğimiz,
Aydır, güneştir, yol gösteren.
Nihal, senin gözlerinde de aynı ışık,
Mevlâ’nın aynası, bu dünya dediğimiz.
Koptu kopacak gibi görünür bazen gök,
Bir çatı gibi sallanır, inler.
Nihal, sabret, yağmur da rahmettir;
Her damlasında aşkı tamamlayan bir giz.
Bulut perde olur, güneşe hasret kalırız,
Ama o, perdenin ardında hep hazır.
Nihal, sen de böylesin, uzak ama yakın;
Gönül semasında doğan tek yıldız.
Gök açılır en şiddetli kasırgadan sonra,
Mavi bir tebessüm gibi yayılır.
Nihal, bu dünya bir nefes, bir an;
Asıl gökyüzü, senin gönlünde durur.
