0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
12
Okunma
Yıllarımı geri ver,
Sabahlara bağlanan susuşlarımı,
Boğazımda düğümlenen “iyiyim”leri,
Sırf sen rahat et diye
Yutkunarak büyüttüğüm hayallerimi.
Yıllarımı geri ver,
Gençliğimi ertelediğim aynaları,
Gözlerimde solan umut renklerini,
“Düzelir” diye kendimi kandırdığım
O uzun, sessiz geceleri.
Ben seni seçerken
Kendimden vazgeçtiğimi bilmeden
Bir ömür koydum önüne.
Sen hoyratça harcadın,
Adını bile anmadan.
Yıllarımı geri ver,
Kadınlığımı sabra,
Sevgimi alışkanlığa
Dönüştürdüğün günleri.
Şimdi benden geriye
Daha güçlü bir ben kaldı belki,
Ama eksik…
Çünkü bazı yaralar
Güçlenince kapanmıyor.
Yıllarımı geri ver demiyorum artık,
Biliyorum mümkün değil.
Ama bil:
Ben senden çıktım,
Sen bende kaldın—
Bir yük gibi.
