VERSE 1
Melek hâl dedin, insan ömür sürdü
Çamurdan doğanlar göğe laf yürüttü
Öbür taraf, karşının kötüsü değil
Orası susar, sen kendinle dövüştün
Hesap günü defteri dürer, bak
Sayfa yırtılmaz, kader silgi tutmaz
En kötüsü yanmak falan değil
En kötüsü “anladım” deyip konuşamamak
İki yalan ötede gerçek
Ama hakikat aç bırakılır
Doğmuş, yaşamış… yazıp geçerler
İnsan dediğin istatistik sanılır
NAKARAT (SAGOPA TADI – KARANLIK)
Plan yaptın ya, o dündü
Zaman dediğin cellattı
Güldüm, ha ha, bak kendime
Bu kibir bana kefen kattı
Plan yaptın ya, o dündü
Defter kapandı, ses sustu
Cehennem ateşten önce
İçinde kurduğun saraydı
VERSE 2
Masumiyet kiraya verildi
Günah peşin, tövbe veresiye
Melek rolü oynar herkes
Ama kan izi var senaryoya diye
Saatler çalışır, vicdan durur
Takvimler mezar taşı gibi
Gelecek hep ileri sanılır
Oysa ölüm arkadan gelir sessiz
Ha ha ne güldüm, aynaya bak
Planlarım kumdan duvar
Bir rüzgâr, bir nefes
Hepsi “vardı”ya bağlanır
BREAK (YAVAŞ – FISILTI)
İnsan ölmez…
Unutulur.
Defter kapanır…
Ve herkes susulur.
SON NAKARAT (DAHA TOK)
Plan yaptın ya, o dündü
Gurur boynuna ilmikti
Melek sandığın aynada
Şeytan, senden alıntıydı
Plan yaptın ya, o dündü
Zaman kimseyi kollamaz
Hesap günü defteri dürer
İşte bu hâlin en ağır cezasıydı
OUTRO
Yanmak değil mesele…
Geç kalmaktı.