0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
39
Okunma
Sabah, bu kez korkuyla değil
ince bir ışıkla dokunur yüzüme
gece yorulmuştur artık
gölgeler kısa düşer yollara.
Bir çocuk gülünce
şehir kendine gelir
bir fırından çıkan ekmek
barışı hatırlatır sokağa.
Yorgunuz, evet
ama tükenmiş değil
toprağın sabrı var içimizde
taşın bile öğrendiği bir direnç.
Aşk hâlâ mümkün
bir çayın demi kadar gerçek
bir omuza yaslanınca
gelecek biraz daha yakın.
Duvarlar yıkılır bir gün
kelimelerden köprüler kurulur
en karanlık cümle bile
ışığı saklar içinde.
Ben bu memleketi
yarınına inananlardanım
umudu cebinde taşıyan
düştüğünde toprakla barışanlardan.
Ve bilirim:
şiir, karanlığa yazılmaz sadece
şiir, sabaha bırakılan
en inatçı nottur.
5.0
100% (1)
