Arı oldum dala kondum, Pervaneydim nâra yandım.
Ben kendimi derya sandım, Bir damlayım, haberim yok.
Mansur gibi darda kaldım, Ummanlara daldım kaldım.
Kendi bendim ufaladım, Zerre kadar cismim yok.

Yolun sonu nere gider? Kâmil olan sabır eder.
Bu can bu tendi neyler? Emanettir, mülküm yok.
Kışım biter, yazım gelir, Dertli dertli sazım gelir.
Haktan bana yazı gelir, Kadere itirazım yok.

Aç kapıyı bezirgânım, Yola kurbandır bu canım.
Akmasa da benim kanım, Canandan ayrı canım yok.
Gül istedim diken oldu, Ömrüm geçti biten oldu.
Giden gitti, yeten oldu, Kalanlara sitemim yok.

Kuş diliyle söyler oldum, Gurbet elde eyler oldum.
Kendi kendim paylar oldum, Ele diyecek sözüm yok.
Sırat ince, köprü darca, Gönül yıkık parça parça.
Hakk’a varır her bir parça, Yerden başka yörem yok.

Aşk oduna yandı ciğer, Dünya malı neye değer?
Baş eğenler Hakk’a eğer, Gayrı kula minnetim yok.
Yol uzun, yolcu ıraktır, Bu can tende bir konaktır.
Son durak kara topraktır, Sarayda balda niyetim yok.

Dağlar gibi dik duranı, Yel savurur harmanı.
Buldum derdimde dermanı, Tabibe bir hacetim yok.
Bir noktada gizli alem, Yazar onu ezel kalem.
Uzak durur benden elem, Dünya ile sohbetim yok.

Hırkam derviş, gönlüm derya, Gördüğüm bir tatlı rüya.
Aldatmasın seni dünya, Mülke zerre hürmetim yok.
Sessizlikte saklı mana, Aşkla bakmalı insana.
Kurban olduk o canana, Kimseden bir davetim yok.