O büyük sözler, avucumda kırık cam şimdi,
Her parçası, bir yalanın keskin hatırası oldu.
Aşk mıydı o, yoksa sadece güzel bir yanılsama?
Kapıyı çarpıp gittin, ruhumdaki bütün sesler kayboldu.
II.
Şimdi hangi vicdan uykusunu bölmez benim ahım?
Ben ki, sana en derin denizleri sunmuştum.
Bilmez misin, aşkta sitem, haksızlığa isyandır,
Gözümdeki yaş değil, yanan her anın hesabıdır.
III.
Bütün ışıklar söndü, gölgelerim de gitti,
Benim ömrüm, sana uzanan boş bir yol oldu.
Yüreğimde bir duvar, ötesi buzdan bir kış,
Şimdi soruyorum: Gidişin bütün bu yıkıma değer miydi?
IV.
Senden bir ses bekledim, oysa her şey sis oldu,
Feryadım yankılanır şimdi taş duvarlarda.
Sonsuz diye kurduğun o yalanı hangi rüzgar yıktı?
Oysa ben, yeminlerini hayatımın temeli saymıştım.
V.
Şimdi gittiğin yerde mutlu musun, onu söyle?
Benim yokluğum, senin omuzlarından bir yük mü aldı?
Yoksa sığındığın limanlarda fırtına mı başladı?
Oysa ben senin için bütün fırtınalara kalkan olmuştum.
VI.
Bana bıraktığın bu sızı, ne bir hatıra ne de acı,
O, sadece bir isyanın, çözülmemiş bir düğümü.
Ne zaman baksam aynaya, yabancı bir yüz görüyorum,
Çünkü beni benden alan, senin bu yersiz kararın.
VII.
Unutmak kolay mı sanırsın, bu kadar derin izi?
Sana ait ne varsa, artık bir lanet gibi taşıyorum.
Bütün şarkılar bitti, bütün şiirler yarım kaldı,
Çünkü en güzel dize, sen benden çalınca kayboldu.
VIII.
Bense, en soğuk kışımda bıraktığın gibi kaldım,
Gelmeyecek bir bahara umut bağlamış bir deli.
Hani o büyük aşkımız vardı ya, şimdi nerede?
Bir nefeste silip attın, sanki hiç yaşanmamıştı.
IX.
Oysa ben sana inanmıştım, kelimelerine, gözlerine,
Sonsuzluğun vaadi, avucumda eriyen buz oldu.
Şimdi her geçen gün, baksam da gökyüzüne,
Benden çaldığın zamanın geri gelmeyeceğini biliyorum.
X.
Kim bilir, belki bir gün anlarsın, bu haksız vedayı,
Bir gece yarısı, uykuların kaçar benim yüzümden.
O pişmanlık, benim hissettiğim sızının gölgesi olsun,
Çünkü bu kalp, sen gittin diye değil, haksızdı diye kanıyor.
XI.
Yine de, sana kalan ne varsa iade ettim havaya,
Seninle soluduğum her nefes, artık benim değil.
Gözlerin hâlâ gülüyorsa, bil ki benden çaldın onu,
Çünkü benim yüzümde tebessüm, seninle beraber kayboldu.
XII.
Benim ömrümden çaldığın her saat helal değil,
Bu sitem, bu ağrı, ölene dek benimle kalacak.
Ama sen bil ki, yazdığın bu son, sana da barış getirmez,
Çünkü sevdanın hakkını vermeyen, huzuru bulamaz.
Cemre Yaman