HAYATA TÂLİM

Tâlim eylerim ben bu fânî yolu,
Her adımda sınar kader beni.
Rüya görsem ne olur, kâbus görsem ne?
Uykuda da uyanıkta da yazan O’dur.

Kalem kaderin elindedir,
Ne silerim var ne eklerim.
Adım yazılsa da alın defterine,
Silinse de hüküm değişmez.

Şiir masal olsa ne çıkar,
Hakikat gizlidir sözün içinde.
Tek ümidim kadîm bir aşk-nâmesi,
O nâme ki gönülden gönüle iner.

Kalbim adınla prangalıdır,
Bu pranga zincir değil, nişandır.
Lâm’ım aşka eğilmiş,
Elif’im edep üzere doğrulmuştur.

Kapı önünde kaldım sandım,
Meğer kapı benim içimdeymiş.
Pir’e giden yol uzak değil,
Niyet düz ise adım yakındır.

Haddimce bir Lâm-Elif çizdim,
Nice yıllık sözü iki harfe sığdırdım.
Nazar pazar kurulmuş dünyada,
Alan da satan da aldanmıştır.

Sevdayı ikmâl ister bu gönül,
Eksik sevgi yakar insanı.
Bülbül kartal gibi uçsa ne olur?
Uçmak değil, yön bilmek marifettir.

Cennet çocukların gülüşündedir,
Tahtı ne altındır ne taştan.
Bana düşen yanık bir umman,
Orada pişer ham olan.

Cehennem harlansa ne çıkar,
Asıl ateş nefstedir.
Söz etmek istedim, laf oldu,
Çünkü susmak bazen kelâmdır.

Şiirler arası yürürüm ben,
Her mısra bir duraktır.
Garabetler içinde tâlim ederim,
Zira insan böyle öğrenir hayatı.