KADIN

Ey hilkat garibesi kadın,
Olmasaydı o temiz ruhun,
sever miydim kirli bedenini?

Ana sensin,
avrat sensin,
yar sensin.
Erkeği doğuran sen,
Cennet kapısının anahtarı sen.

Kim olur ki,
doğurduğun erkek
hükmeder kimliğine,
kişiliğine?

Kokuşmuş bir zihniyetin
esiri olma sakın!

Sen anasın,
sen vatansın,
sen Cennetsin.

Kirletme o aziz bedenini,
kirletme ruhunu.
İzin verme;
örümcek ağıyla sarılmış
köhne beyinlerin
üstünde tahakküm kurmasına!

Müsade etme,
embesil bir yaratıkmış gibi
yönetilip,
yönlendirilmeye!

Satma bildiğin bir Cenneti,
bilmediğin bir Cennete!

Mutlu bir yaşamın varsa,
özgürce hareket edebiliyorsan,
eşin sana güven duyuyor,
el ele,
omuz omuza yürüyorsan,
bil ki sen Cennettesin.

Kaderin gibi kara bir çuvala sokulup,
kılın tüyün görünmesin,
aksi hâlde
“Cehennemde yanarsın” deniliyorsa;
sen,
Cehennemi yaşamaktasın.

Karar senin.

Ya bağnaz bir kültürün
karanlığına gömülürsün,
ya da gözlerini açar,
bir erkek kadar
yaşamdan hakkını alır,
Cenneti hayattayken yaşarsın!

Efkan Ötgün