Duydum ki gidiyormuşsun…
Sanki evren, senden habersiz
Bir anlığına nefesini tuttu.

Gökyüzü bile kararsız;
Gitme desen yağacak,
Git de kurtulayım desen dağılacak.

Ben mi?
Ben içimde bir şehri kapattım
sen gidiyorsun diye.

Sokak lambaları bile yanmıyor artık,
Karanlık bile seni arıyor.

Duydum ki gidiyormuşsun…
Gidişin öyle sessiz ki,
Bir çiçeğin soluşunu dinler gibi
İçimden bir şeyler eksiliyor.

Sanki adımların değil,
Bende bıraktığın boşluk
yürüyor senden önce.

Seninle konuşmayan saatler var artık,
Dakikalar küsmüş,
Zaman bile seni bekliyor.

Ben beklemiyorum sanma;
Ben sadece alışıyorum
Senden kalan yankıya.

Duydum ki gidiyormuşsun…
Git.
Ama bil ki,
Gittiğin her yerde
Biraz benden taşıyacaksın.

Çünkü bazı insanlar
Gidince değil,
Kalıp da susunca unutulur.

Sen ikisini de yapamadın.