Layık insanlar hep yüreklerinden kırılır,
çünkü kalbi olanın hedefi boldur.
Naif olan yürür,
elinde güzel sözler,
dilinde vefa,
yüreğinde “belki”nin temizliği.

Bir vefasıza denk gelir sonra…
O, sözün ne olduğunu bilmez.
İnciyi taş sanır,
merhameti zayıflık.

Naif insan konuşur,
çünkü yüreğinden dökülür kelime.
Karşısındaki buz tutmuş bir yürektir;
duymaz, hissetmez,
ama incitir ustaca.

Bıçaktan keskindir ağzı,
kelimeleri lime lime eder bedeni.
Kimi söz,
tüfekten çıkan saçma gibidir:
bir tanesi yetmez,
dağılır,
ciğeri hedef alır.

Naif insan susar sonra.
Kanamaz dıştan,
içten içe sızar.
Kimse bilmez;
“çok sevdi” derler,
oysa çok yaralandı.

Ve en acısı şudur:
Naifler hep güzel sözlerle gider,
kötüler hep kırdıklarıyla kalır.

🕊️ Not:
Naif olmak;
herkesi kendin gibi sanacak kadar temiz kalabilmektir.
Ama unutma…
Bazı insanlar sözü çiçek diye değil,
silah diye taşır. 💔

✨ Gül Hatun — Ruhumdan Şiirler ✨
🌿🖋️🖤