Budağından ayrılan bir dal gibi,
Dalından düşen bir yaprak gibi,
Baharı bekleyen hazan gibi...
Acılarını ve senin olmayan hayatı
Bir madalyon gibi tak boynuna, git.

Bırak git!
Hiç bakma yıldızlara,
Dalıp gitmesin gözlerin ayın yüzüne.
Bırak git! Anılar sana acı veriyorsa,
Sen de dersini ver
Doğduğun, sevdiğin, sevildiğin bu şehre.
Sana ağır geliyorsa bırak git!
Depremler yaşansın bu şehrin yüreğinde,
Sakın geri dönme ha!
Kırdığın bu şehir alır mı seni yüreğine?

Düşlerinde görürsün bırakıp da gittiğin
Mecnunu.
Bitirmemek için o düşleri, siper edersin
Leyla’nın kirpiklerini.
Sayamazsın, silemezsin, durduramazsın,
Bilemezsin daha kaç gece ağlayacağını.
Sen gidersen acıların burada mı kalır?
Sen gidersen kırılan kalbin şifa mı bulur?

Sen git!
Sen gidersen Leylalar, Mecnunlar
Doğmaz mı sandın?
Sen gidersen baharlar gelmez mi sandın?
Sen git!
Beni hiç düşünme,
Ben zaten aklındayım, kalbindeyim içindeyim.
Sen gidersen kalanlar mutlu mu olur?

Manisa 07.12.2006

Özlem Çetin
Kayıt Tarihi : 7.12.2006 08:46:00