Eylül Gazisiyağmur yıkıyor cesedini sonbaharın kımıldamıyor yaprak kucağına düştükçe çocukları birer birer sancılanıyor ağlıyor toprak kanadını kırmışlar yine göçmen kuşun mahzun duruşuyla uçmayı bekliyor kasım’da görsem bile eylül gazisi koydum adını ey yaralı leylek! canın çok yandı mı? bundan böyle buz keser gecelerin hiç çekilmez ıslıkları uğultulu tepelerin bir an önce iyileşip uç be leylek! uç! uçamazsan biter ömrün! bak kış kapıda! ne odunun var ne de kömürün -sen kardanadamı sever misin? C.Çalık |