2
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
62
Okunma
Göğüs kafesimde bir saat var,
Zembereği hasretle kurulmuş.
Yelkovanı senin adın,
Akrebi benim dinmeyen özlemim.
Ne zaman karşılaşsalar bir gece yarısında,
Sessizliği yırtan bir çığlık gibi canım yanıyor.
Sanki akreple yelkovan değil de,
İki keskin bıçak sırt sırta vermiş,
Her turda ömrümden bir parça koparıyor.
Sevmek, seni bir uçurumun kıyısında beklemekmiş,
Hüzün, gelmeyeceğini bile bile yolu izlemek...
Kavuşmak, imkansız bir mevsim gibi uzak,
Gözlerin bende kalan son ışık hüzmesi.
Biz aynı zamanın içinde, farklı boşluklardayız;
Ben akrebin sustuğu yerdeyim,
Sen yelkovanın kaçtığı o sonsuz döngüde.
Bir gün durursa bu saat, bil ki vuslattandır,
Ya da bu ağır sancının kalbi yormasından.
Çünkü aşk;
Aynı yarada buluşup, aynı merhemde kavuşamamaktır.
(KOR)
5.0
100% (6)
Cevap Yaz