Beni tam olarak hissetmek için,
Her bir kırığıma yer açman gerek.
Çünkü insan, tamamlanmamış bir şiirdir bazen,
Eksildikçe çoğalır, çoğaldıkça derinleşir.

Kim olduğumu kabul ediyorum artık,
Ne saklıyorum ne de saklanıyorum.
Ruhumun her kıvrımında başka bir hikâye,
Ve ben hepsini tek tek kucaklıyorum.

Biz bir rol değiliz sadece,
Bin yüzü olan tek bir gerçeğiz.
Bir sahnede ağlar, diğerinde güleriz;
Ama en çok içimizdeki sessizlikte büyürüz.

Bütün parçalarımız arasında bir denge var,
İçten içe atan bir gölge, bir ışık.
Nerede kırılıyorsak orada birleşiyor
Ve insan olmak tam da orada başlıyor.

Her bir parçanı yaşa özgürce,
Koy kendini dünyanın ortasına.
Başkasının çizdiği yollara değil,
Kendi rüzgârına bırak adımlarını.

Kim olduğumuzu kabul etmek zor,
Yaşadığımızı görmek daha da zor.
Ama olmak istediğimizi seçmek…
İşte o, en büyük devrim, en büyük zaferdir.

Kendi yoluna bir taş koyma artık,
Kendini durduran zinciri kır.
Çünkü içindeki savaşçıyı uyandıran şey,
Kendine gösterdiğin cesaret kadar ışıktır.

Ve en önemlisi… kendine yatırım yap.
Kalbine, düşüncene, yarınlarına.
Çünkü büyüyen her insan bilir ki;
En güvenilir liman, yine kendi kıyın olur ....

@NURAL BEKTAŞLI