Sevgili Gülsüm,

Bu zamanları biriktirilen sevgiler oarak düşün ve
o sevgilerin sana mutluluk olarak geleceği zamanlara
kadar da sabret... Her şey güzel olacaktır, bil...

Sevgiler...

Her iki olayda da sevginin taşınabilirliliği söz konusu.

Sevginin gücü bazen minik bir kuş, bazen iki minik sincapta karşımıza çıkabilmekte.
Şırınga ile beslediğimi hatırlıyorum ben de. Kış sert geçerdi ve kavanozları sıcak su ile
doldurup iki sincapın kavonoza sarıldığını bilirim.
Bulduğumda diyorum ki gerçeği oduncuların cudi/şırnak dağları eteklerinde kesim yaparlarken
bir yuvaya denk gelmeleri ve bize iki yavruyu getirmeleri ile başlamıştı.

O dönem askerliğimi yaptığımdan onlara bakım yapmak ve yaptırmak oldukça kolaydı
dönüşümde de onları yanıma alarak Ankara'lı birer sincah hâline getirmem hiç de zor olmamıştı.

Hadırlıyorum da; veterinerlerin şaşkın bakışları altında ceplerimden sincap çıkartıp aşı yapan tek ve yegâne
biri olmak oldukça keyifliydi.

Onlarla yaşamak farklıydı. Ölümlerinin üstünden birkaç ay geçmişti ve deli gibi bütün pet shoplarda
yeni doğmuş sincap aradığımı bilirim...

Unutmadan benim sincaplar benim kokum dışında farklı bir kokuda birer canavar oluyorlardı. Kokumu
duyduklarında sakinleşmeleri ve benimle şakalaşmaları birer mucizeydi hep.

Hayvanat bahçesinde yaşayan akranları zayıf ve çelimsizken onların tombik olmaları
tamamen beslenme alışkanlığımı onlara aşalamamdan ileri gelmekteydi.:)))

Ve zamanla yüzlerindeki yaşlanmayı da gördüm...

Şimdi geriye kalan sevgim ve şiirim onların üzerlerini örtecek kadar değerli ve hüzünlü....

Teşekkürler, Cemrece...

Saygı ve sevgi bizden...