belki de sen haklıydın, zafer değildi yaşanan
geçtim kendimden, dönemezdim dönemezdim bir daha
kimi gün, hasretini çektim yalnızlığın
kimi gün, duydum sesini ıslak yalnız kaldırımların
her şey ben istemeden oldu ama her şey, gözlerdeki nem
hesapta olan ya da olmayan vardan yok olan, yoktan var olan
caydım kendimden, kâbusu hayra yordum zaman zaman
ve serdim çırılçıplak ruhuma, o ânın mahzun burukluğunu
ve değmedi hiçbir şey, ne başkasına ne gölgedeki tenime
dokunmadı hiçbir şey, gözümdeki işığın hüzünlü nağmesine
ve ayırdım bedenimin her zerresini, dilimlere böldüm
yanıldım, karanlıkta kör kuyuda kaldım; sarıldım nedensiz kaygılara
belki de sen haklıydın zafer değildi y a ş a n a n...

kutlarım usta..yüreğine sağlık...sayğımla..okuyuşta müthiş bayıldım valla...

belki de sen haklıydın zafer değildi y a ş a n a n...

Ne hoştu.. Ilık bir rüzgar gibi. Ses, müzik, şiir hepsi birbirine o kadar yakışmışki. Tebrik ederim. Güzeldi..