0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
43
Okunma
Sen Nihal’sin, ben rüzgârın huzursuz hecesi
Saçlarında dağılan bir çağrı, esrik bir nefesi
Dalların titrerken özlemin en ince yerinden
Bir modern zaman sükûtu, tasavvuf bir derinden
Bu şehirde metafizik bir akşam vaktiyiz
Sen köklerinle sımsıkı, ben sözcüklerle kayıp
Her sokak bir remil, her ışık bir aşk mısr’ı
Sen Nihal’sin, ben arayan, sen sabır, ben tez vuslat
Melal ile coşku arasında gidip geliriz
Bir yanda zamanın çarkı, bir yanda ezelî zikrimiz
Seninle her buluşma, bir miraç bir yüzleşme
Camlar buğulu, kalp bir ney, sesi içre her hicran
Sen Nihal’sin, ben rüzgârın aşka dönmüş hâli
Mistik bir harita gibi çizilir yollarımız
Metafor bir yağmur, alegori bir yaprak
Sen kök, ben yol; sen sır, ben söylem;
sen Nihal, ben rüzgâr.
