1
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
141
Okunma
Güneş perdemi aralamadan önce,
Ben seninle açıyorum gözlerimi.
Duvarda asılı o mahzun resmin,
Günün ilk nefesi, ilk merhabası bana.
Dışarıda hayat gürültüyle aksa da,
Benim dünyam o çerçevenin içinde dönüyor,
Sabahım senin bakışınla aydınlanıyor.
Ve avucumda sakladığım o sır...
Zamanın saçlarına bıraktığı o gümüş imza.
Bir tel ak saçın var şimdi parmaklarımda,
Sanki bütün ömrümüz o ince tele sığmış.
Rengi beyaz ama yükü ağır sevdadan,
Yılların yorgunluğu değil bu,
Birlikte yaşlanmanın en kıymetli nişanesi.
Ne gecenin karanlığı korkutur beni,
Ne de yalnızlığın soğuk yüzü.
Çünkü yastığa başımı koyduğum an,
Hayalin sokulur yanıma usulca.
Senle kapatıyorum günü, kirpiklerim sana değiyor,
Rüyalarımda bile nöbet tutuyor sevdan,
Seninle uyuyor, seninle büyüyorum uykularımda.
Resmin şahidim, o ak saç telin yeminimdir;
Nefes aldığım her an,
Başladığım her gün,
Ve daldığım her uyku...
Adınla başlar, seninle biter.
(Kor)
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz