UKTE

Bu yara, tenimde saklı, hiç soğumayan bir kor ateş,
Geçmişin aynası, titrek bir yüzleşme.
Biliyorum, her şey değişirdi o an,
Eğilip bükülen kaderin o acı döngüsüydü.
Köprüler yandı, dönüşler yasaklandı,
Ben, ardımda bıraktığım gölgeme küskünüm,
O eşikte kaç gece beklediğimi bir ben bilirim,
Suskunlukla mühürlenmiş dilim, kalbime küskün,
Nice hayaller çöktü, ne umutlar soldu,
Hep aynı sessizliğin ağır tokadı.

Oysa ben, sadece bir kelime bekledim senden,
Dudaklarıma gelip de donan bir veda, bir hıçkırık değil.
İçimde kalan o derin sızı, o tek kördüğüm:
Giderken elini son kez tutmayışımdır.
O avuçta kalan boşluk, o gün bu gündür sızlar,
Zaman döner, mevsimler geçer; o an dondu kaldı.
Bir cam kırığı gibi, ruhumun en derininde saklı,
Her nefeste bir fısıltı, her rüyada bir yankı.

Ne fırtınalar koptu, ne denizler geçildi bu ömürde,
Ama o eşikten dönmeyen bakışın ağırlığı,
Hala omuzlarımda, bir yük, bir mühürdür.
Yılların kumaşı eskidi, yıprandı tenimde,
Fakat o tek anın hatırası, rengini hiç yitirmedi.
Bir gölgenin peşine düşmek, ne yaman bir koşudur.
Duvarlarda yankılanan, isimsiz bir çığlıktır o.

Denedim, yüzleştim o kırık ayna ile bin kez,
Korkularımı yaktım, küllerini savurdum yele.
Fakat o anın gölgesi, peşimi hiç bırakmadı,
Yazılmamış bir satırın mürekkebiydi sanki,
Okusam bitecekti, okumadım, çoğaldı.
Her adımda geriye dönüp baktığım o yol ayrımı,
Sessizce büyüttüğüm, kimseye anlatamadığım sır.

Bir saniye, sadece bir saniye daha o cesaret,
O anı çalmayışıma yanar bu ömür.
Ama şimdi o ukte, bir yelken oldu bak,
Rüzgârı geçmiş, yönü yarına dönük.
Acıtır, evet, o ince sızı hep var olacak,
Fakat umut, o kırık parçalarıma daha sıkı tutunuk.
Olmamış her şey, yeni bir başlangıçtır,
Eksik kalan, tamamlanmayı bekler.
Anladım ki, o yarım kalan tek hece,
Ne bir veda, ne de bir pişmanlık izi;
O, tamamlanmayı bekleyen içimde kalan, zamana yenik düşen ukte’dir.
Ve ben, o yelkenle, şimdi bilmediğim aydınlık denizlere açılırım.

Cemre Yaman 🥀