Tevafukun Kadehi

Gecenin sükûtunda Nihal’in gülüşü bir sır,
Şarap değil, kalbin ilahi bir zikir.
Sokakta kaybolur gölgeler, sessiz ân,
Bir bakışınla başlar, tevafukun hicran.

Kokun esans, tenimde bir bahar izi,
Dokunuşun ipek, ruhumda bir söz izi.
Sonsuzluk fısıldar, adın bir dua,
Her nefeste sen, her yudumda bir hu.

Hasretin yarası, gözyaşından damıtılır,
Kalbim pervane, aşkın ateşinde kanatlanır.
Sokaklar susar, kalabalıklar birleşir,
Nihal, sen bir tevafuk, ruhum senle dirilir.

Gözlerin bir göl, derinliğinde kaybolurum,
Bir anlık karşılaşma, ebediyette solurum.
Zaman sarhoş, ben seninle ayık,
Aşkın kadehinde, tevafuk bir gerçek.

Sema döner, kalbim seninle birleşir,
Sükûtun içinde sırlar yeniden şekillenir.
Nihal, sen bir rehber, ilahi bir yol,
Tevafuk, seninle başlar, seninle tamam bir bütün.