Sevgili şairem merhaba,

“Son Devrin Titrekləri”ni okurken, sadece bir şiiri değil, çağın vicdanını da okur gibi hissettim.
O “titrediler” tekrarları öyle baskın ki… sanki her biri bir aynaya dokunuyor.
İnsanın hem korkusuna hem suskunluğuna hem de farkında olmadan dibe çekilen ruh hâline.

Şiirinizin dili o kadar sade ama o kadar etkili ki, süslenmeden, cilalanmadan söylüyor sözünü.
Yani “doğrudan kalpten” diyeyim size…
Bu çağda o kadar çok gürültü varken, böylesine berrak, dürüst bir ses duymak insanın içini titretir gerçekten. Söyleyemediklerimiz çok olmasa, yeteeeeerrr diye bağırsakta içimi ferahlatıcı şiiriniz sağolun varolun..
“Zulada kaldı fikir” dizesine öyle içten hak verdim ki, işte bu dedim.
Sanki hepimizin ağzına kadar dolan sessizliği, bir tek o kelimeyle anlatmışsınız.

Bence bu şiir, sadece politik bir göndermeden ibaret değil.
Evet, içinde çağrışımlar var; ama asıl mesele insanın kendine yabancılaşması.
“Titredi beyin, titredi ayak” derken, aslında sadece bedeni değil, düşünceyi ve iradeyi de gösteriyorsunuz.
Ne güzel yapmışsınız…
Ne yazık ki gerçekten de, bazıları “kendine gelemiyor.”

Şiirinizdeki o ironik ama bir o kadar da buruk hava, insanı hem gülümsetiyor hem de düşündürüyor.
Bir yanda alay var, bir yanda büyük bir acı.
Bu iki duyguyu aynı mısrada yürütmek kolay iş değil Emine Hanım, gönülden tebrik ederim.

Ben okurken şöyle düşündüm;
belki de “titreyiş” bir zayıflık değil, bir uyanışın öncesidir.
Yani insan titrer, çünkü içinde hâlâ bir kıvılcım vardır.
Belki de şiiriniz o kıvılcımın sesidir…
ve o ses, duyanın yüreğine kadar gidiyor.

Kaleminize, yüreğinize sağlık…
Sözünüz, çağın gürültüsünde bile kendine yol açıyor. Dilerim ki titrekler yok olur, titreyenlwr utanır, uyanır kendine gelir..
Ne mutlu bize ki, hâlâ böyle içi dolu, özü hakikatli kalemler var.

Sevgiyle, muhabbetle, gönülden tebrik ediyorum ve sevgilerimi gönderiyorum size.

Peri Feride