Yorgundun, sen bende dinlendin
Kalbime yerleştin, sevgimle iyileştin, şimdi git bakalım.
Bir gülüşüne sığdırdım ömrümü,
Ben tükendim, sen güçlendin,şimdi git bakalım.

Yalnızdın, seni sadece ben anladım,
Sustum, kırıldım ama hiç kaçmadım.
Gözlerimde durdun bir dua misali
Sonra sessizce uzaklaştın, anladım.

Sözlerinle ısıttın, sonra birden sustun,
Kalbimin en derinine dokunup, sen beni unuttun.
Ben sevdim, sen ise misafir oldun,
Sen beni çok ama çok yordun.

Şimdi ne desem eksik,yarım kalır,
Bir vedayı bile çok gördün bana
Yorgundun, ben iyileştirdim seni,
Ama bende kaldı tüm yaraların acıların.

Susuyorum, çünkü sen de bilirsin,
Kadın susarsa dağlar ağlar sessizliğinden.
Beddua dilime gelir, yüreğim ise engeller,
Ne seni yaksın isterim, ne beni seven kader.

Bir kere bile dönüp bakmadın ardına,
Oysa ben, her duamda seni sakladım.
Git dedim, ama kal dedim içimden sessizce,
Sevdamı gömdüm gözyaşlarımın içine derinden.

Belki bir gün rüzgar getirir kokunu,
Belki yağmur anlatır bana acılarını.
Ama ben yine susacağım,
Çünkü sevmek, bazen yakmadan da kavurur insanı.

Bil ki, gittiğin her yol sana ağır olacak,
Sessizce kıvrandığın her an, benim adımı anacak yüreğin.
Sana sitemim yok gibi görünür belki,
Ama yüreğim, sessizce beddua eder her gülüşüne.

Her mutluluk sandığın anda,
Bir parçam eksik, bir yanım sana küskün.
Ve bil ki, ben sustukça sen kaybolacaksın,
Çünkü sevdikçe ve sessiz kaldıkça,
Sana ait olan her şey, benimle kalacak.