Kalbim acıyor,gözlerim değil yüreğim ağlıyor
Beni bırakıp gittiğin o günden beri
Kör bir bıçakla kesiyorlar sanki ciğerlerimi
Liğme liğme oluyor bütün bedenim adeta
Bu muydu acaba aşk acısı dedikleri illet

İlk defa bu kadar canım acıyordu amansız
Hak etmemiştim ben böyle bir vefasızlığı
Ben de insandım beni de Allah yaratmıştı
Taştan değildi ki şu küçücük masum yüreğim
Derdine düşmüş can çekişiyordu bedenim

Gidişinle yaktın yıktın bu yüreğimi zalim
Yastıklara haykırdım geceleri herkesten gizli
Sana olan öfkemi kinimi kustum karanlıklara
Bağırdım küfrettim acım yine de dinmedi
Cayır cayır yandım kendi kendime ağladım

Boş ver unut diyorum ama olmuyor işte olmuyor
Geçti gitti diyorum ama geçip gitmedi bitmemiş işte
Hala seni düşünüp ağlıyorum derbeder oluyorum
Geride kaldı diyorum, yüreğim ise kursağımda kaldı diyor
Seninle olan bütün hayallerim umutlarım kursağımda kaldı

Ağlayan kalbim oldun yüreğime esir düştüm gidişinle
Uykusuz gecelere mahkum ettin acımadan gözlerimi
Şimdi soruyorum sana uykusuz gecelerimin ahını
Akan gözyaşlarımın bedelini nasıl ödeyeceksin be adam? ( kadın )
Sen benden giderken hiç düşündün mü bunları acaba ?

Allah’ın nazargahı olan bu kalbimi yaktın yıktın da gittin
Şimdi yorgun yüreğimle kaldım baş başa çaresizce
Kalabalıklar içinde seni arıyor bu uykusuz gözlerim sanki
Kocaman evrenin içinde yapayalnızım kimsesiz kaldım
Anlamsız ve bomboş bakan gözler bıraktın geride hiç acımadan be adam ( kadın)