0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
40
Okunma
Bazen konuşmayız.
Ellerimiz kavuşur sadece,
İki nehrin denize ulaştığı gibi.
O an, en uzun cümlelerden daha derin.
Evren durur,
O büyük boşlukta sadece ikimiz varız.
Nefesin, benim soluğuma karışır,
Ortak bir ritim yaratırız.
İşte bu sessizlikte,
Ruhumdaki bütün sırlar,
Korkular, umutlar,
Hiçbir kelimeye ihtiyaç duymadan
Sana ulaşır.
Çünkü kalbimiz
Birbirinin dilini çoktan öğrenmiştir.
