Biz kimiz?
Yalın ayak yürüyen ama başı dik duran,
Bir lokmayı bölüp kardeşiyle paylaşan,
Yarını düşünerek bugünden fedakârlık eden bir nesiliz.
Yemeyip yediren,
Giymeyip giydiren,
Kendi eksikliğiyle başkasının fazlasını kuranız biz.

Biz,
Anadolu’nun bağrında doğmuş,
Rüzgârla yoğrulmuş,
Toprakla bütünleşmiş yürekli aslanlarız.
Her birimiz bir cevher,
İçimizde köz gibi yanan bir umut:
Sönmez,
Söndürülmez,
Her üfürükle göğe yükselir,
Gökte yıldız olur,
Yıldızdan dua olur,
Dua olur vatana.

Biz kimiz?
Bir zamanlar dizinin dibinde masal dinleyen,
Şimdi o masalı anlatan birer aile büyüğü.
Ocak başında dua,
Sofrada bereket,
Sözde hikmet olanız.
Aileyi ayakta tutan,
Sessizce yük taşıyan neferleriz biz.

Bizde umut,
Bir bayrak gibi dalgalanır göğsümüzde.
Ne fırtına söker,
Ne zaman unutturur.
Çünkü biz,
Geçmişin izini geleceğe taşıyan,
Kökü mazide, gözü istikbalde bir milletiz.

Biz kimiz?
Yıkılmayan,
Yorulmayan,
Ama en çok da unutulmayanız.
Bir çocuğun gözündeki ışıkta,
Bir annenin duasındaki sessizlikte,
Bir babanın alın terindeki gururda yaşarız.

Biz,
Hiç düşmeyen bir diz çöküşte bile,
Hiç susmayan bir dua karanlıkta bile.
Biz,
Vatanı yüreğinde taşıyan,
Adını her nefeste yeniden yazanız.

Biz kimiz?
Biz,
Bir milletin vicdanı,
Bir halkın sesi,
Bir toprağın nefesiyiz.
Biz,
Küllerinden doğan,
Her sabah yeniden ayağa kalkan,
Ve her gece yıldızlara umut diken neferleriz.