0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
38
Okunma
Tevafük: Nihal’im ile Kesişen An
Nihal’im,
Bir yapbozun en gizli kenar parçası gibi,
Sessizce bekler yerini bulmayı.
Sen yanımda olmasan da,
Her bakışın, her gülüşün,
Kaderin ince dokunuşudur benim zamanımda.
O sokak köşesi,
O raslantı sandığımız sözler,
Hepsi birer işaret, birer iz…
Zamanın kumaşında nakış gibi işlenmiş,
Tevafük, rastgele değil—tam da olması gerektiği gibi.
Nihal’im, ne erken gelir ne geç kalır;
Sen fark etmesen de, ruhum sana doğru yol alır.
Sen hayatı çözmeye çalışırken,
Ben içten içe seni çözerim,
Sen farkında olmadan, biz birlikte örülüyoruz evreni.
Bir parça daha oturur yerine,
Resim netleşir, anlam derinleşir…
Ve anlarsın Nihal’im:
Tesadüf yoktur aslında,
Sadece bizim tevafükümüz vardır,
Kalplerimizin sessiz, kadim dansında.
